«سیروس سمراد» کارخانه‌داری بود که سال ۱۳۵۱ بخشی از باغ نمازی تجریش را خرید و قصری هزار و ۴۰۰مترمربعی وسط باغ برای خود ساخت. بعد از انقلاب اسلامی، بنیاد مستضعفان این باغ را به شهرداری داد. سال ۱۳۷۲ مدیران فرهنگی هم طرح تأسیس موزه موسیقی را تهیه می‌کنند. افتتاح رسمی و آغاز به کار موزه در سال ۱۳۸۸ انجام می‌شود. طراحی داخلی ساختمان با رگه‌های مسی رنگ بر دیوار سفید و پنجره‌های طرح چوب یادآور سیم‌های ساز و در نوع خود یک اثر هنری است.
وارد ساختمان موزه که می‌شویم ۲ مجسمه گچی با سرنا و دهل به استقبال ما می‌آیند. صدا در سقف منحنی بالای سرمان که شبیه کاسه طراحی شده و۵ میله مسی رنگ از وسط آن می‌گذرد منعکس می‌شود. موزه موسیقی فقط محل نگهداری ساز نیست. برنامه‌هایی از جمله بزرگداشت استادان موسیقی، ساخت مستند زندگی استادان موسیقی و ساخت تندیس استادان موسیقی در این موزه انجام می‌شود. اسناد، نواهای ضبط شده و سازهای قدیمی و ارزشمند از بخش‌های دیگر این موزه است. سالن‌های طبقه اول پر از ساز است؛ سازهای زهی، بادی، کوبه‌ای و سازهای نواحی ایران. برای افرادی که به موسیقی سنتی و چهره‌های شاخص آن علاقه دارند،
سالن سازهای سنتی می‌تواند هیجان‌انگیزتر از سالن‌های دیگر باشد. زیرا در این بخش سازهای نفیس و تاریخی مثل تار یحیی، سه‌تار میرزا عبدالله و سه‌تار ناصرالدین‌شاه نگهداری می‌شود. در بخشی از موزه وسایل و یادگارها یا ساز استادان موسیقی نگهداری می‌شود؛ از ساعت شماطه‌دار و کلاه، بارانی، کیف پول استاد علی تجویدی تا چوب رهبری ارکستر حشمت سنجری و تقویم رومیزی استاد مسعودیه و سنتور حسین ملک. کتابخانه تخصصی هم ۱۱هزار جلد کتاب دارد که ۲هزار جلد آن لاتین است. قدیمی‌ترین کتاب موسیقی نیز «سرودهای مدارس» استاد علینقی وزیری است که سال ۱۳۱۲ به چاپ رسیده. یکی از جذاب‌ترین بخش‌های این موزه گنجینه صداها و نغمه‌ها از سال ۱۲۸۴تاکنون است.
نشانی: میدان تجریش، خیابان شهید دربندی، خیابان موزه، پلاک ۹
زمان بازدید: همه روزه به جز شنبه ساعت ۱۰ تا۱۷
هزینه بلیت ورودی: ۶هزار تومان
تلفن‌ها: ۲۲۲۳۱۷۰۸ ۲۲۶۷۲۷۸۵
نظر شما